از مايه خوردن

توضيح ضروری: بعد از گذشتِ بيش از دو هفته از اين فراخوان، سردبير به آن لينک داده است. زمان پيشنهادی من برای اعتراض به سردبير که يک هفته بود گذشته و فراخوان ديگر موضوعيتی ندارد؛ اما به نظرم در بقيه‌ی نکات تغييری ايجاد نشده‌است.

نادان‌های ابلهی که رئيس‌جمهور احمدی‌نژاد را سر کار آوردند چه کسانی بودند؟ (کنکور وبلاگستان، سال 85)

الف. سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و آقای محمد باقر ذوالقدر
ب. گروه روحانيان امنيتی فارغ‌التحصيل مدرسه‌ی حقانی و استادشان آقای مصباح يزدی
ج. دستگاه امنيتی موازی که از بيت رهبری، توسط آقايان حجازی و مجتبی خامنه‌ای رهبری می‌شد.
د. امت شهيدپرور و حزب‌اللهی ايران اسلامی
هـ. (هـ مثل هودر) تحکيم وحدت طيف علامه و تحريمی‌ها، اکبر گنجی و شيرين عبادی

پاسخ تشريحی: اين سوآل نکته‌ی ظريفی دارد. چون هيچ‌کدام از کسانی که در قدرت هستند نمی‌توانند نادان و ابله باشند، با احترام تمام و عرض پوزش نسبت به سپاه پاسداران، بيت رهبری و حوزه‌های مقدسه‌ی علميه، بايد گفت که تنها دو گزينه‌ی آخر می‌توانند درست باشند. اما با توجه به اين که توهين به مردم هم درست نيست و ما به آن‌ها نياز داريم (هيچی که نباشد، وبلاگ‌‌‌مان خواننده که می‌خواهد) بنابراين گزينه‌ی دال هم نمی‌تواند درست باشد. تنها گزينه‌ی باقی‌مانده و طبيعتاً درست، گزينه‌ی آخر است.

* * *

من درست کردن وبلاگ در سايت بلاگر را از راهنمای وبلاگ‌نويسی آقای درخشان ياد گرفتم، و اگر به تصوير وبلاگ عنکبوت در سال 2002 نگاه کنيد خواهيد ديد که از يکی از سه قالب طراحی شده‌ی او در بلاگر استفاده می‌کرده‌ام. احتمالاً همين تصوير که در بايگانی اينترنت مانده هم مديون تنها لينکی است آقای درخشان، به عنوان مرکز اعتباربخش وبلاگستان، در همان زمان‌ها به وبلاگ عنکبوت داده‌است. گذشته از اين نکات سرنوشت‌ساز برای وبلاگ‌ام، خودم هم از وبلاگ آقای درخشان بسيار استفاده کرده‌ام: بسياری از وبلاگ‌های خوب را از بلاگ‌رول او يافته‌ام، بلاگ‌رولی که مدت‌ها نقطه‌ی آغاز وب‌گردی من بوده‌است. خيلی وقت‌ها از لينک‌های لينک‌دونی آقای درخشان به مقاله‌ها و تصاويری در رسانه‌های انگليسی رسيده‌ام که اگر به خودم بود هيچ‌وقت دنبال‌شان نمی‌رفتم. بسياری از ابتکارات فنی را اولين بار او به فضای وبلاگستان معرفی کرده، و راهنمايی‌هايی را که برای استفاده‌پذيری بهتر وبلاگ گفته هنوز قابل‌توجه هستند.

لينک وبلاگِ «سردبير: خودم» تا سه ماه پيش در بلاگ‌رول من بود، ولی بعد از اتهام‌های احمقانه‌ای که سر «تلفظ حرف کاف و قاف در زبان عبری» به کورش عليانی زد، و مقاله‌ای نوشت که تمام مستندات‌اش در کامنت‌های همان مطلب رد شد، به اين نتيجه رسيدم که لااقل نوشته‌های «سردبير خودم» چندان قابل خواندن نيستند. متأسفانه، تنها قسمت قابل توجه وبلاگ فعلی سردبير، يعنی لينک‌دونی‌اش هم شروع به افت کرده‌است: اخيراً کم‌تر لينکی در آن‌جا هست که چند روز قبل کس ديگری به آن اشاره نکرده باشد. اين کم شدن ارزش وبلاگ سردبير را می‌توان به وضوح در آمار الکسا ديد: سقوط سی و پنج درصدی تعداد بينندگان وبلاگ سردبير در سه ماه گذشته، نمی‌تواند ناشی از فيلترينگ باشد (که در سه ماه گذشته تغييری نکرده) و عامل خارجی ديگری هم نمی‌شناسم که تقصيرات را به گردن بگيرد.

يک سرهنگ سابق ارتش شاهنشاهی که الآن نزديک سی سال است در لندن تعمير شوفاژ می‌کند، شخصيتی جالب، احترام‌برانگيز و حتی دوست‌داشتنی است، اما لازم نمی‌دانم تئوری‌های تخيلی او را درباره‌ی «توطئه‌های هفت خواهران» جدی بگيرم؛ با همين استدلال، خودم را قانع کرده‌ام که لازم نيست تشکر خودم را از نکات فنی که آقای درخشان به من ياد داده با لينک دادن به وبلاگ‌اش بيان کنم. کسانی قبل‌تر از اين چنين تصميمی گرفته بودند: کلاغ سياه بر سرِ يک اتهام بی‌پروای ديگر تصميم گرفت که لينک آقای درخشان را بردارد.

آقای درخشان ممکن است همان‌طور که سيما خانم در فرنگوپوليس می‌گويد، خيلی از وبلاگ سردبير «کم‌ادعاتر و بهتر» باشد، اما به هر حال، ما در فضای مجازی با شخصيت سردبير روبرو هستيم: شخصيتی که به درستی قدرت و سرمايه‌ی رسانه‌ای خودش را در فضای اينترنت جدی می‌گيرد، اما توجه ندارد که هيچ سرمايه‌ای پايان‌ناپذير نيست. آقای درخشان، چهار سال پيش قرار بود تاجر اطلاعات باشد، اما تاجر عزيز ما اکنون مدت‌هاست که از مايه می‌خورد.

در مورد پدران بازنشسته که می‌نوشتم، اصلاً حسين درخشان که سابقاً «ابوالبلاگر» لقب گرفته بود به ذهن‌ام نرسيد؛ اما او هم واقعاً مثال خوبی از مقام عظمای پدری است: بارها ديده‌ام که کسانی را با حذف از بلاگ‌رول‌اش «تنبيه» می‌کند، کاملاً آگاه از اين که عده‌ی بسياری از بينندگان وبلاگ‌اش تنها برای همان بلاگ‌رول می‌آيند و چنين تنبيهی، با سقوط قابل توجه آمار بيننده، می‌تواند به خوبی نويسنده‌ی يک وبلاگ کم‌خواننده را متوجه «عواقب جسارت به پدرخوانده» بکند.

شايد لازم باشد که ما وبلاگ‌نويس‌های کوچک خرده‌پا هم گاهی قدرت اندک‌مان را در مقابل پدرخوانده بيازماييم! به اين منظور، پيش‌نهاد می‌کنم هر وبلاگ‌نويسی با «نادان و ابله» خواندن آقای اکبر گنجی و خانم شيرين عبادی مخالف است، لينک آقای درخشان را، لااقل برای مدتی، از وبلاگ‌اش حذف کند. لازم نيست با افکار و راه‌کارهای پيشنهادی اين دو نفر موافق باشيم تا متوجه شويم چنين اهانتی به اين دو نفر روا نيست و مستوجب کمی تنبيه است. دو نفری که لااقل برای آرمان خودشان و بهروزی ملت ايران تلاش قابل توجهی کرده‌اند و حبس بلند مدت يا انفرادی کشيده‌اند.

فراخوان: دوستانی که معتقديد خانم شيرين عبادی و آقای اکبر گنجی، شايسته‌ی لقب‌های «نادان» و «ابله» نيستند، يا فکر می‌کنيد که آقای پرزيدنت احمدی‌نژاد را اين‌دو به قدرت نرسانده‌اند، در اعتراض به چنين اهانتی لطفاً لااقل برای يک هفته لينک وبلاگِ پرخواننده‌ی «سردبير: خودم» را از وبلاگ‌تان برداريد و آن را تحريم کنيد؛ شايد نويسنده‌ی اين وبلاگ متوجه شود اعتبار رسانه‌ای‌اش برای اهانت کافی نيست.

لينک‌های مربوط:

• فرنگوپوليس: درخشان خيلی کم‌ادعاتر و بهتر از وبلاگش است.
• گردباد: طغيان روح آريايی حسين درخشان، و کامنت من پای همين مطلب. نوشته‌ای خنده‌دار و ظاهراً از سر تمسخر، که آقای درخشان آن را جدی گرفت.
• چهار بند نوشته و شش غلط در املا و انشا، نشان‌دهنده‌ی ميزان اهميتی که خود حسين درخشان برای «سردبير خودم» قائل است (غلط‌ها را خودم در کامنتی گرفته‌ام!)
• نوشته‌ی سردبير درباره‌ی کورش عليانی، بر مبنای يک اشتباه صد در صد در درک عربی. پاسخ آقای عليانی می‌گويد که نبايد به نزاع با سردبير داخل شد؛ اما مشخص است که من با نوشتن اين مطلب، با آقای عليانی در اين مورد مخالف‌ام.
• سيناديلی: برداشت‌اش از آقای درخشان از زمين تا آسمان فرق کرده، وقتی او را در مالزی ديده.
• کلاغ سياه: حذف لينک سردبير، با توجه به اين که فرصت زيادی برای لذت بردن از زندگی در اختيار نيست!
• پدرانِ بازنشسته: می‌توانيد اين نوشته‌ی سه روز پيش من را با قرار دادن آقای درخشان به جای «سلطان علی» و علی دايی بخوانيد.