رد رأی استراتژیک: به مهدی کروبی رأی می دهم

بیانیه‌ی متخصصان نظرسنجی نشان‌دهنده‌ی غیرقابل پیش‌بینی بودنِ انتخابات است:

"به نظر ما با استناد به نظرسنجی‌های موجود نمی‌توان در باره‌ی انتخابت 22 خرداد پیش‌بینی دقیقی به دست داد. از این‌رو، برای تصمیم‌گیری سیاسی حتی در سطح فردی نیز نمی‌توان به این نظرسنجی‌ها اتکا کرد و صرفاً باید بر اساس گرایش‌ها و ترجیحات سیاسی فردی وگروهی به انتخاب نامزدها مبادرت کرد."

عده‌ای هم‌چنان خوشبین نیستند و فکر می‌کنند احمدی‌نژاد همچنان پیشتاز است چون آرای او در بین خانواده‌هایی است که پای تلویزیون می‌نشینند و اغلب از شرایط چهار سالِ اخیر سود برده‌اند، در حالی که آرای موسوی در خیابان است و موجِ سبز باعث خطای دید می‌شود. جالب است که همین دوستان نمی‌توانند استدلالِ مشابه را برای کروبی تکرار کنند و رأیِ او را بسیار کم می‌دانند.

با رأی دادنِ استراتژیک موافق می‌بودم اگر تجربه‌ی سال 84، جوسازی به نفع معین و در قعر دیدنِ کروبی را نداشتیم. دوستان توجه نمی‌کنند که طرفدارانِ کروبی بسیار سمج‌تر و ریشه‌ای‌تر از او طرفداری می‌کنند: درویشی که حسینیه‌اش ویران شده و کتک خورده، دانشجوی ستاره‌دار و کسی که هفتاد هزار تومان ماهانه زندگی‌اش را متحول می‌کند. طرفدارانِ موسوی صرفاً همراهی با موجِ سبز، حمایت خاتمی و خلاص شدن از دستِ احمدی‌نژاد را در عوض پیشنهاد می‌کنند. در میزانِ قابلِ اتکا بودنِ این افراد یک مثال کافی است: کروبی حتی رابطه‌اش را با شهرام جزایری مخفی نمی‌کند، موسوی حتی وقتی می‌خواهد از بسته شدنِ روزنامه‌ی یاس نو انتقاد کند (در گفتگوی خبری) تأکید می‌کند که این افراد هیچ دوستی و نسبتی با من ندارند.

به مهدی کروبی رأی خواهم داد با آن که علاقه‌ی ویژه‌ای به او یا هیچ کاندیدای دیگری ندارم. نوشته‌ی اخیرم را درباره‌ی اهمیت بی‌بدیلِ طرح سهام نفت بخوانید. در ضمن حالا که دوستان بی‌احتیاطی می‌کنند و نظر خودشان را درباره‌ی پیش‌بینی آرا صریح می‌گویند من هم بگویم که به گمان من کروبی بیش از ده میلیون رأی خواهد آورد و موسوی زیر بیست میلیون.