تاريخ مختصر يک ترانه

وقتی ويرا لين (Vera Lynn) در سال 1939 ترانه‌ی We'll meet again را خواند، بريتانيا تازه درگير جنگ با آلمان نازی شده بود و نياز به اميد داشت.

استنلی کوبريک در سال 1964 از اين آهنگ در انتهای فيلم دکتر استرنج‌لاو به گونه‌ای طنزآميز و کنايی (ironic) استفاده کرد: وقتی که تمام زمين توسط ماشين‌هايی که به دست خود بشر برای بهترين بازدهی در حداکثر نابودی ممکن ساخته شده‌اند غيرقابل سکونت می‌شود، روی تصاوير انفجارهای اتمی صدای ويرا لين و اين آهنگ شنيده می‌شود.

در آلبوم ديوار پينک فلويد منتشر شده در سال 1979، پينک که پدر خود را در جنگ دوم جهانی از دست داده هنگام ديدن يک فيلم جنگی به ياد ويرا لين می‌افتد و باز سوآلی آيرونيک می‌پرسد «ويرا چه به سرت آمد؟ مگر نگفتی يک روز آفتابی باز هم‌ديگر را می‌بينيم؟».

تابستان گذشته، سال 2006، يک تبليغ تلويزيونی برای هشدار دادن در مورد عواقب کباب کردن ناقص گوشت و سوسيس در تلويزيون‌های بريتانيا بخش می‌شد که در آن صدای همين ترانه‌ شنيده می‌شد که می‌گفت «ما هم‌ديگر را باز می‌بينيم» و روی تصويرِ باربيکيوها و گوشت‌های مغزپخت نشده، می‌نوشت: «خيلی زود، اگر گوشت خوب نپزد!».

می‌شد فهميد که يک ترانه که تمام سال‌های جنگ دوم جهانی نماد اميد در بريتانيا بوده تبديل به نمادی از مرگ شده، آن هم نه تنها برای تحصيل‌کردگان و روشن‌فکران، بلکه نمادی آن‌قدر عمومی که می‌توان از آن برای تبليغات تلويزيونی در مورد عواقب مرگ‌آورِ گوشت نپخته هم استفاده کرد.

---

[+] اطلاعات بيشتر در مورد اين ترانه در ويکی‌پديا.
[+] ويدئوی صحنه‌های انتهايی فيلم دکتر استرنج‌لاو در يوتيوب.
[+] آهنگ ويرا از آلبوم ديوار پينک فلويد
کامنت‌دونی برای کسانی که از پشت فيلتر اين‌جا را می‌خوانند.