موضوع مهم و نگران كننده در مورد 22 بهمن
در اهمیت و سرنوشت سازی راهپیمایی 22 بهمن امسال گمان نمی كنم نیازی به قلمفرسایی من باشد. عملا نوعی رفراندم خیابانی است كه البته حكومت از تمام امكانات دارد استفاده می كند و علاوه بر بسیجی ها و نظامی ها و دولتی ها در استان تهران از سایر استانها هم دارد نیرو اعزام می كند. یاك مقداری طرفدار مردمی هم كه طبعا دارد.
از این سو بد شانسی بزرگی حاصل شده و آن این است كه از 22 بهمن تا 6 روز بعد كشور عملا یك هفته تعطیل است و همانطور كه می دانید در این طور مواقع جمعیت تهران از نصف هم كمتر می شود. طبیعی هم هست كه بیشتر جمعیت به سفر رفته هم از اقشار میانی و طبقه بالای تهران هستند.
من این روزها دوستان زیادی را می بینم كه می خواهند در راهپیمایی شركت كنند اما عملا به سفر خواهند رفت. هر كس هم فكر می كند "حالا من یكی می رم شمال چیزی نمیشه كه" و ممكن است به همین سادگی 22 بهمن به یك فاجعه ختم شود (در تاریخ انتخابات جهان هم مواردی داشته ایم كه نامزدی كه در تمام نظرسنجی ها پیروز بوده در آخرین لحظات به خاطر اینكه هركس فكر كرده "حالا كه رای می آورد چرا من به خودم زحمت رای دادن بدهم" عملا شكست خورده) یادمان باشد كه اگر جمعیت سبزها در راهپیمایی تهران كم باشد نه فقط سركوب شدید خواهند شد بلكه دستگیری‌های وسیعی بعد از 22 بهمن صورت خواهد گرفت.
من این مطلب را نمی توانم در وبلاگ خودم بنویسم چون اولا با وجود فیلترینگ شدید دسترسی به مدیریت وبلاگم خیلی برایم سخت شده. ثانیا دقیقا لب مرز دستگیری قرار دارم و با انتشار چنین مطلبی به نام خودم قطعا دستگیر خواهم شد.
اما از آن سو احساس می كنم كسی متوجه این خطر بزرگ كه ممكن است خیلی "شوخی شوخی" اتفاق بیفتد نیست و خیلی نگرانم. از این رو برای شما دوستان كه می دانم دسترسی آزادتری به رسانه‌های جمعی، وبلاگها و سرخط های خبری دارم این نامه را می فرستم و امیدوارم با یاری شما دوستان –به هر طریقی كه صلاح می دانید- موج هشداردهنده‌ای در این دو روز باقیمانده به راه بیفتد نظیر همان موجی كه كمپین تبلیغاتی اوباما در روزهای آخر منتهی به رای گیری به راه انداخت و با نگرانی از همه دعوت كرد گول بالا بودن اوباما در نظرسنجی ها را نخورد و حتما هر كس برود و رای بدهد.
لطفا هر كاری از دستتان برمی‌آید برای رفع این خطر انجام دهید و ضمنا به دلیلی كه گفته شد از آوردن نام من یا فوروارد این مطلب خودداری نمایید.
4 comments:
https://7tir.info/index/viewtopic.php?t=32738
۱- شما وظیفه دارید به غیر تبلیغ کردن برای 22 بهمن دو گروه را قطعا برای آمدن به راهپیمایی راضی کنید . اول خانواه خودتان را . به ایشان بگویید 22 بهمن یک راهپیمایی صد در صد بی خطر در حضور سفرا و خبرنگاران جهان است که همه خانوادگی در آن شرکت می کنند . و دومین گروهی که باید راضی شوند دو نفر از دوستانتان است . هرچقدر هم که بترسند به ایشان بگویید می رویم و فقط نگاه می کنیم ببینیم چه خبر است . به ایشان اطمینان دهید که هیچ کاری نمی کنید و هیچ شعاری نمی دهید فقط می روید و دو نفر همراه می خواهید که تنها نباشید . اگر میخواهیم جمعیت ما تضمین شده باشد هیچکس نباید تنها راهی شود از همین الان دو نفر از دوستانتان را برای همراه شدن با شما راضی کنید . وقتی چند نفر با هم باشید راحت تر می توانید مبتکر آغاز شعارها شوید .
2- حتما نماد سبز با خود ببرید . ده حزب رسمی و قانونی ایران فراخوان داده اند و گفته اند با نماد سبز بیاید . حتی اگر از لحظه اول مراسم نماد سبز را بیرون بیاورید کسی با شما برخورد نمی کند اما توصیه می شود این کار را نکنید . نمادهای سبز را وقتی خارج کنید که به میدان آزادی رسیده باشید .
3- صبح خیلی زود از خانه خارج شوید . حکومت قصد دارد سخنرانی احمدی نزاد را پانزده دقیقه قبل از زمان رسمی آغاز مراسم برگزار کند و زود هم پایان دهد . ما باید ساعت 8 صبح میدان آزادی باشیم تا بتوانیم این میدان را مال خود کنیم . سخنرانی احمدی نزاد احتمالا ساعت 9 و پانزده دقیقه شروع می شود و این در حالیست که زمان آغاز مراسم ساعت نه و سی دقیقه اعلام شده است . بر روی حضور زود هنگام در میدان آزادی خیلی کم تبلیغ شده است . در سایتهای دیگر و در سطح شهر این موضوع را تبلیغ کنید که زمان آغاز تجمع سبزها ساعت 8 صبح در میدان آزادی است .
4- هنگام آغاز سخنرانی احمدی نزاد کوبنده و یک صدا و هماهنگ شعار بدهید طوری که محمود نتواند سخنرانی را ادامه دهد .
شعارها می تواند این باشد :
دروغ گو دروغ گو شصت و سه درصدت کو .
استقلال آزادی جمهوری ایرانی
5 - با خود سوت همراه داشته باشید و هنگام سخنرانی احمدی نزاد سوت بزنید - بعد از اینکه محمود فرار کرد هم به سوت زدن ادامه دهید . در برابر بلندگوهایی که در مسیر نصب کرده اند همراه داشتن سوت می تواند پاسخ مناسبی باشد . صدای سوت در فیلم هایی که از 22 بهمن در رسانه های جهان پخش خواهد شد ، یکی از نشانه های حضور سبزهاست . با سوت کاری کنیم که صدا و سیما در هیچ جایی از مراسم نتواند گزارش مستقیم پخش کند . کم کردن صدا طوری که صدای سوت مردم شنیده نشود در پخش زنده ممکن نیست .
- در سایر کشورها مردم یک هفته در خیابان می مانند تا به حواست خود برسند . تظاهرات فقط برای نشان دادن اعتراض نیست . تظاهرات می تواند هدفمند باشد و ماندن در خیابان یکی از مهمترین راه های هدفمند کردن تظاهرات است . حال که متاسفانه با وجود تاکید بسیار رهبران جنبش به این مهم توجه ندارد مردم می توانند به صورت خودجوش فقط تا شب ماندن در خیابان را تمرین کنند بخصوص اینکه جمعیت ما در 22 بهمن آنقدر زیاد است که بتوانیم به راحتی تا ساعت 11 شب در خیابان بمانیم و هیچ نیرویی توان پراکنده کردن ما را نداشته باشد . توجه کنید که 22 بهمن فینال است و نباید پتانسیل میلیونی که با ماها تبلیغ به خیابان آوردیم را بعد دو ساعت راهپیمایی به خانه برگردانیم . کافیست یک میلیون نفر از ساعت 12 ظهر سر جای خود بنشینند و تا ساعت 11 شب در خیابان بمانند . تا تاثیر حرکت 22 بهمن ده برابر شود .
مبادا که گول بالابودن تعدادمون رو بخوریم و هر کس پیش خودش بگه که بقیه میرن راهپیمایی، من یکی تاثیری ندارم و اشکالی نداره که برم مسافرت یا تو خونه بشینم. مبادا که فردای 22 بهمن، کودتاچی به ریشمون بخنده و ما تا آخر عمر حسرت این غفلت رو بخوریم! مثل همیشه هوشیار باشیم و این موضوع را به دیگران هم گوشزد کنیم
زنده باد آزادی، زنده باد میدان آزادی
اگر انسان با «مار» مواجه شود یا باید راه خود را کج کرده و عرصه را به مار واگذار کند یا اینکه مار را از پای درآورد. بزرگترین اشتباه این است که مار را زخمی کرده و رهایش نمائید. مار زخمی، خطرناک ترین موجود است.
هنگامی که حکومت دست به تقلب در انتخابات زد و آراء را بطرز عجیبی به میل خود تغییر داد، بلافاصله خود رهبر به میدان آمد تا به همه اعلام کند که با من طرف هستید!
مردم می توانستند پیام تهدید رهبر را شنیده و به روی خود نیاورند که چه اتفاقی افتاده است و بدنبال زندگی عادی خود بروند و خود را با خطر مواجه نکنند، ولی انتخاب مردم این بود که در برابر ظلم بایستند و از حق خود دفاع کنند. هشت ماه گذشته و مردم دورافتاده ترین دهات هم متوجه شده اند که طرف اصلی دعوا رهبر است. رهبری که زخمی شده و در پی انتقام است.
22 بهمن روزی است که مردم با صرف چند ساعت وقت و حضور آرام در خیابانها قادر خواهد بود کار این مار زخمی را تمام کنند. نیازی به خطر کردن و درگیری نیست، فقط حضور گسترده و آرام انبوه مردم است که چاره ساز خواهد بود. اما رها کردن این مار زخمی، خسارات ویرانگر و جبران ناپذیری برای همه خواهد داشت. اگر رژیم موفق شود در 22 بهمن نمایشنامه خود را بر روی صحنه میدان آزادی اجرا نماید و این توهم را در داخل کشور و این تصور را در خارج از کشور تبلیغ نماید که اعتراضات «مردمی» نیست، بلایی بر سر این ملت خواهند آورد که مغول نیاورده باشد.
وقتی ماشین اعدام و جنایت براه بیفتد، وقتی که جلاد به ریختن خون جوانانمان عادت کند، وقتی که دانشجویانمان را به سیاهچالها بیندازند، وقتی که ادارات و کارخانجات را تسویه کنند و وقتی که حتی در خانه هایمان نیز آزادی و امنیت نداشته باشیم، متوقف کردن استبداد دیگر با راهپیمائی مسالمت آمیز و بدون خطر میسر نخواهد بود، صدها هزار کشته می خواهد.
نهم دیماه میدان انقلاب را با چند ده هزار نفر جمعیت دولتی پر کردند و بعداً آنرا چند صد هزار نفر کردند و بر سر ملت کوبیدند، خامنه ای آنرا دهها میلیون نامید و وزیر خارجه کودتا با بیشرمی، چشم در چشم پرسشگر سی ان ان آن جمعیت اندک را 45 میلیون نفر دانست. اگر میدان انقلاب گنجایش دهها میلیون نفر را داشته، میدان آزادی چه ظرفیتی خواهد داشت؟
23 بهمن روزی است که یا سیاهترین روز تاریخ این ملت خواهد شد یا اینکه سرآغاز یک از درخشان ترین مقاطع تاریخ این کشور، انتخاب در دستان ماست. حتی یک لحظه را هم نباید از دست داد، همه را باید برای روز پنجشنبه به راهپیمائی تعیین سرنوشت فراخواند. خانه به خانه «درب قلوب» مردم را بزنیم.
سلام من 6 ماه که دنبال دعوتنامه بالاترین میگردم
اگه دارین یکی به من ارسال کنید
arshia.gasemi@gmail.com
ارسال یک نظر